In het computervoer van deze week staat componist Anton Bruckner centraal. In computervoer nr. 45 schreef ik over een symfonie orkest. De naam symfonieën komt van het Griekse woord samenklank. Anton Bruckner schreef negen symfonieën en twee officieus (dus niet volgens de regels). Anton werd op 4 september 1824 geboren in het Oostenrijkse dorpje Ansfelden. Hij begon zijn loopbaan als hulponderwijzer op een onooglijk schooltje in het al even onooglijk Windhaag, een gehucht in de omgeving van Lin. Zijn eerste kennismaking en motivatie voor de muziek kwam tot wasdom in de kerk. Het orgel was voor hem een orkest. En al snel werd hij gevraagd organist te worden van de Dom in Linz. Dat motiveerde hem om zijn leven te wijden aan de muziek. Zo kwam de motivatie tot stand om symfonieën te gaan schrijven. Een symfonie is vaak een groot orkestwerk, dat meestal bestaat uit vier delen met tempo afwisseling snel-langzaam-langzaam- snel. Anton Bruckner was daar een groots componist in. Een lange weg, voordat erkenning in zijn leven kwam, viel hem ten deel. Hij teerde op schaarse momenten. Pas in 1892 keerde het tij in Wenen, toen Hans Richter Bruckners achtste symfonie dirigeerde. Vervolgens in München en andere belangrijke steden. Als een van de grootste toondichters die Oostenrijk had voortgebracht sloot hij voorgoed de ogen op 11 oktober 1896 in een optrekje (Kustodenst?ck) van het Weense slot Belvedere, dat hem in zijn levensavond ter beschikking gesteld werd door het keizerlijk hof. De finale van de negende stond in de steigers. Hij kreeg een waardige begrafenis, die niet onderdeed voor een staatsbegrafenis Wij kunnen luisteren naar Bruckner’s Seventh Symphony gedirigeerd door een groots dirigent nl Bernard Haitink (zie computervoer 54), die afgelopen week is overleden. En Bruckner's Symphonie Nr 4. Es Dur Romantische ' Claudio Abbado, Wiener Philharmoniker. Gijs van Eijsden. |